اخلاق طلبگی در فضای مجازی

یک کارشناس فلسفه اخلاق در پستی نوشت: فضای مجازی فرصت بی نظیری را برای طلاب و روحانیون فراهم کرده است تا بتوانند بخشی از وظایف تبلیغی خود را از این طریق انجام دهند، اما حضور در این عرصه نوپدید، اخلاق و آداب خاص خود را دارد که بی توجهی طلبه ها به آنها می تواند موجب نقض غرض شده و حتی تأثیر منفی داشته باشد.

به گزارش ایکنا؛ حجت الاسلام حسینعلی رحمتی، عضو هیئت علمی گروه اخلاق کاربردی پژوهشگاه قرآن و حدیث در صفحه خود با عنوان «اندکی اندیشه» به «اخلاق طلبگی در فضای مجازی» پرداخته و قصد دارد سلسله یادداشت هایی را به این مسئله اختصاص دهد.

در پست اخیر با عنوان «طلبه ها، فضای مجازی، احترام لباس و جذب فالوئر» به احترام لباس و جذب فالوئر پرداخته و نوشته است: فضای مجازی فرصت بی نظیری را برای طلاب و روحانیون فراهم کرده است تا بتوانند بخشی از وظایف تبلیغی خود را از این طریق انجام دهند، اما حضور در این عرصه نوپدید، اخلاق و آداب خاص خود را دارد که بی توجهی طلبه ها به آنها می تواند موجب نقض غرض شده و حتی تأثیر منفی داشته باشد. یکی از موارد، دقت به حضور جلوی دوربین با لباس روحانیت است. انتشار ویدیو های تبلیغ شغل های غیرمرتبط مانند فوتبال بازی کردن، اجرای استندآپ کمدی و ... با لباس طلبگی در شبکه های اجتماعی، به کاهش احترام این لباس ضریب مضاعف می دهد و جدای از اینکه گاه موجبات تمسخر طلاب و روحانیون را فراهم می کند، تأثیر سخنانشان را هم کاهش می دهد.

اینکه طلبه با مخاطبان خود به ویژه نوجوانان و جوانان به حدی صمیمی باشد که مثلاً با آنها فوتبال بازی کند، کار خوبی است، ولی چه ضرورتی دارد این کار ها با پوشیدن عبا و عمامه انجام شود؟  یکی از شرایط موفقیت طلاب در استفاده از فضای مجازی شناخت نوع تأثیر حضورشان بر مخاطب در فضای مجازی و فیزیکی است.

در بخش دیگری آمده است؛ طلبه ها برای افزایش مخاطبان خود در فضای مجازی چه کار هایی باید بکنند و چه کار هایی نباید بکنند؟ طبیعی است که هرگونه فعالیت بلاگری در فضای مجازی، برای «دیده شدن» است. اما در مورد طلبه ها به خاطر اینکه خودشان و صنف شان و لباس شان منتسب به دین، باور های دینی و نهاد تبلیغ دین هستند، داستان قدری حساس تر است.

از این رو کارهایی، چون شعله ور کردن آتش، پوشیدن لباس های انگشت نما و شوخی های نامناسب و به طور کلی هر گفتار و رفتاری که عرف آن را خلاف شئونات طلبگی می داند و وجهه دین و روحانیت را نزد مخاطب مخدوش می کند یا اسباب تمسخر و توهین می شود که برای طلبه ها اخلاقاً درست نیست. هرچند تعیین دقیق مرز درست و نادرست در این زمینه آسان نیست، ولی با ملاحظه بازخورد این رفتار ها در فضای مجازی و فیزیکی تااندازه ای می توان مصادیق آنها را مشخص کرد.

خوب است، طلاب بلاگر در این زمینه با متخصصان رسانه و تبلیغ مشورت کنند. اگر حوزه های علمیه هم در این باره برای طلاب بلاگر کلاس های آموزشی بگذارد که چه بهتر.

انتهای پیام

نظرات

captcha